پاسخ نويسنده مصائب تركمنها به منتقدين به قلم عبدالمناف آق ارکاکلی

بزرگترین انتقادی که بر این مقاله وارد شد بحث حفظ سنت ها و فرهنگ می باشد مثلا دوست عزیزی در بخش نظرات اولکامیز اینگونه نظر خویش را ابراز کرده بود:
ما ترکمن ها رسم غلط زیاد داریم اگر جوانی آنها را نخواهد حق دارد.مثلا هرچی بزرگتر گفت درست است و انتقادی بر نحوه ی نشان ندادن صورت عروس به پدر داماد بود که نباید صورت خویش را به پدر زن خویش نشان دهد اما می تواند با غریبه ها صحبت کند یا همه چیز را می خواهیم با زور حل کنیم این خواننده ی گرامی انتقاداتی هم بر موسیقی ترکمن وارد کرده بودند.
اولا نگارنده ی مطلب خود جوانی بیست ساله بوده از تمایلات جوانی به خوبی آگاه است!
در ثانی هرچه بزرگتر گفت درست است و همه چیز را می خواهیم با زور حل کنیم جز فرهنگ و سنت های هیچ قومی نیست!
از نظر روانشناسی از دلایل مهم اختلاف جوانان با بزرگسالان در این می باشد که بزرگترها این اختلافات را کوچک و ناچیز می پندارند در حالی که جوانان همین اختلاف نظر ها را بزرگتر می دانند.دلیل اینکه گفته می شود هر چه بزرگتر گفت درست است احترام به فرد سالخورده و دنیا دیده است که در اسلام و همه ی ادیان حتی غیر الهی بر آن تاکید شده است.

می توان با گفتگو که آسان ترین و سریع ترین راه است به نتیجه ی مطلوب رسید نباید از تاریخ غافل شد که پیامبر اکرم(ص)همواره به نظرات جوانان احترام می گذاشتند. بهتر است به سالخوردگان احترام بیشتری گذاشته شود چرا که سالخوردگان زنجیر ارتباطی نسل ها هستند و قوم بدون ریش سفیدها گذشته ای کمرنگ دارد و آیین های به جای مانده به هزارگونه تفسیر خواهد شد.

انتقاد دیگر بر خانواده های ترکمن که این خواننده ی عزیز وارد نموده بودند بحث عدم نشان دادن صورت عروس به پدر زن خود بود که در فرهنگ ترکمن ها یاشماق نام دارد.دلیل قانع کننده ی تاریخی در دست نیست که چرا ترکمن ها این رسم را دارند تنها سالخوردگان به رعایت حیا و احترام عروس به پدر زن خود استناد می کنند که دلیل قانع کننده ای نیست!
از طرفی منظور نویسنده حفظ سنت های صحیح و سودمند برای جامعه بود چرا که اجداد ترکمن ها هم انسان بوده و هر انسانی ممکن الخطا است و هیچ قومی فرهنگ کاملی نداشته است. باید در حفظ سنت های هر قومی کوشید چرا که اولین راه برای نابودی هر قوم و ملتی پاک کردن حافظه ی آن ملت یا قوم است چراکه در طول تاریخ هر جامعه ای که با فرهنگ و فرزانگی دلیل و برهان زندگی را درک کردند آرام تر و کندتر پیر شده اند و سنت ها هم جز فرهنگ و فرزانگی یک قوم است.

از سویی گفته ی من که تقلید از غرب را مورد نکوهش قرار داده بودم اینگونه تفسیر شده بود:هر چه از غرب باشد بد است!در حالی که منظور نویسنده این نبوده و هر عقل سلیمی این ادعا را رد می کند و بزرگترین ضرر قوم گرایی طرد پیشرفت های طرف مقابل است .
به عبارت دیگر چون غرب رقیب ماست دلیلی بر منفی بودن تمامی پیشرفت های غرب نیست به گفته ی امام خمینی (ره):ما با همه چیز غرب مخالف نیستیم ما با بدی های غرب مخالف هستیم.منظور نگارنده طرد نقاط منفی غرب و جذب نقاط مثبت غرب و هضم آنها در فرهنگ اسلامی است تا باعث رشد خویش باشیم.هیچ گاه نباید فراموش کرد فرهنگ های هم ریشه انگیزه ای توانمند است که موجب همبستگی ملل و اقوام مختلف می شود.

در مورد موسیقی ترکمن هم بحث هایی مطرح شد که بیشتر بر این نکته تکیه داشت: موسیقی کسل کننده که طرفداری ندارد اما موسیقی غرب کلی طرفدار دارد!
زبان ارزشمندترین میراث یک ملت است و این میراث عظیم در ادبیات و موسیقی رشد پیدا می کند.هر قومی موسیقی خاص خود را دارد و هر چند کسل کننده به آن افتخار می کند چرا که در لابه لای موسیقی می توان دردها و رنج ها.آرزوها.ایام سخت و شیرین و ...آن قوم را دید و لمس کرد و باخشی های ترکمن قرن ها دوتار ترکمن را مرهمی بر زخم ها کرده و بر زندگی سرداده اند.
موسیقی غرب شادآور و مهیج است و جوانان به دلیل ذات خود به آن روی می آورند که از لحاظ روانشناسی اثبات گردیده موسیقی کلاسیک باعث آرامش روح و روان آدمی می شود در حالی که موسیقی های رایج در میان جوانان تاثیر سویی دارد. متداول ترین موسیقی از نوع رپ می باشد که به معنای لغوی تو خالی و پوچ است و هر چه عیان است چه حاجت به بیان است! موسیقی ترکمن هراندازه که کسل کننده باشد باید آنرا حفظ نمود متاسفانه ما به فرهنگ خویش اهمیت نمی دهیم در حالی در کشور های مختلف تاریخ قوم ترکمن تدریس می شود و کنگره ها و نشست های بزرگی درباره ی ترکمن ها انجام می پذیرد.شاید کمتر کسی در میان این قوم بداند بیش از سیصد میلیون نفر در جهان به زبان ترکی تکلم می کنند این درحالی است که یادگیری این زبان آسان بوده و به دلیل روانی زبان ترکی باعث آرامش روح و روان آدمی می شود!

بسیاری از افراد می گویند کشورهای خارجی برای فرهنگ و تمدن خود هزینه می کنند و با تربیت افرادی مانع از افول فرهنگ خود می شوند. سرمایه گذاری برای اقوام کار سختی است چرا که نیاز به برنامه ریزی بلند مدت دارد چون کشور ما اقوام و فرق بیشماری دارد و از طرفی باید تاریخ و فرهنگ و سنت آن قوم به طور دقیق شناسایی شود.

یک سوال اگر دولت هزینه کند و افرادی را تربیت کند حاضر به استفاده از معلومات افراد تربیت شده هستید و چند نفر به تنهایی می توانند فرهنگ غنی قوم خود را چه ترکمن یا غیر آن حفظ نماید؟مسلما خیر!
چراکه هم اکنون هم همه می توانند برای احیای فرهنگ ناب ملت و قوم خود بکوشند اما دست به کمر ایستاده و از دولت انتقاد می کنند در حالی که دولت بخشی از امر می باشد و بخش عظیم به مردم بستگی دارد.متاسفانه افرادی که در این راه می کوشند بسیار کم است.به هر حال نباید فراموش کرد تمدن تربیت نهفته در طبیعت است!