طوایف ترکمن قسمت دوم

ساخت وبلاگ

بنا به نوشته وامبری طوایف ترکمن به 9 دسته تقسیم می شوند:
1- چاودر 2- ارساری 3- آل علی 4- قره 5- سالور (سالر) 6- ساریق 7- تکه 8- گوگلان 9- یموت

درباره معرفی تاریخچه طوایف مذکور ابتدا اطلاعات وامبری را می آوریم:

1- چاودر

محل زندگی آنها در قسمت جنوبی منطقه است که بین دریای خزر و دریای آرال واقع گردیده و تیره های عمده آنها که از بحر خزر تا کهنه اورگنج و بولدومساز و پرسو و گوگ جق مرو متفرق می باشند، عبارتند از: ابدال، ایگدر، اسنلو، قره چادر، بزاچی، بورون جق، شیخ.

2- ارساری

چون بنیانگذار این قوم در ساحل چب جیحون از چارجو تا بلخ مسکن دارند و به بیست طایفه و تیره های متعدد تقسیم می شوند، چون قرارگاه های آنها نزدیک رود جیحون است اغلب آنها را به لب آب ترکمن می نامند، آنها در گذشته خراج گذار امیر بخارا بودند.

3- آل علی

مسکن عمده آنها اندخوی (در افغانستان) بوده و از ترکمن های کم جمعیت به شمار می روند.

4- قره

این ایل هم از تیره های کم جمعیت است که عادت و رسوم خاصی ندارند و در کنار چشمه ها پراکنده اند و مسکن آنها بین مرو و اندخوی می باشد.

5- سالور (سالر)

این ایل قدیمی ترین ایل ترکمن است. در موقع حمله اعراب شجاعت هایی از خودشان نشان دادند. در اواخر دوران صفوی ترکمن های سالر در ناحیه اتک و آخال مسکن گرفتند و بعد از مرگ نادر شاه حرکت تدریجی خود را به سوی خراسان آغاز کردند. سالرها در دوران پادشاهی فتح علی شاه خود را به رود تجن رساندند، عباس میرزا نایب السلطنه، درگیری های زیادی با این اقوام داشته است. سرانجام وی برای ریشه کن کردن این قوم در 12 جمادی الثانی 1248 ه.ق راهی سرخس شد و عده زیادی از سالرها را اسیر کرده به مشهد آورد. آرتور کمبل ییت سرهنگ انگلیسی که در این ایام در مشهد بود راجع به این حادثه می نویسد:« سالرها را اعم از زن و مرد و بچه اسیر کرده به مشهد می آورند و به فرمان عباس میرزا در معرض فروش گذاشتند، طایفه ای از سالرها که در یول آتن و پنجده زندگی می کردند نمایندگانی از اطراف ایل نزد شاهزاده قاجار فرستادند و با دادن فدیه برابر ده تومان برای هر کدام، آزادی همگی را خواستار شدند. اقدامات عباس میرزا در بین ترکمن های سالر بسیار خشونت آمیز بود، طوری که مادران برای خواباندن بچه هایشان اسم عباس میرزا را می آوردند.

در لشکرکشی سپاهیان ایران در سال 1276 ه.ق علیه ترکمن های تکه، سالرها، وعده همکاری به سپاهیان ایران می دهند ولی در صحرای بیکران آنها را تنها گذاشته، سپاه ایران تار و مار می شود و سپاه شکست خورده ایرانی برای گرفتن انتقام به دهات های بی دفاع سالرها حمله می کنند. کمک سالرها به لشکریان ایرانی در ایام بعدی و سازش نهایی با حکومت حسام السلطنه حاکم خراسان، تکه های مرو را خشمگین می کند و در ایام قحطسالی به سال 1288 ه.ق بر سالرها می تازند و آنها در مدت کمی تمام گله و رمه های خود را از دست داده ناچار به سوی مرو کوچ کردند و ناچار شدند در زیر قید تکه ها زندگی کنند تا هنگامی که لشکرکشی روسها در ناحیه ترکستان، ترس در دل تکه ها انداخت و شکست آنها در سال 1298 ق/ 1881 م به سالرها فرصت داد تا مهمان نوازی دولت ایران را مغتنم شمارند و به قرارگاه اولیه خود در سرخس کهنه و زورآباد بازگردند. به گفته لسار محقق روسی « در سال 1298 فقط در مرو چهار هزار از ایل سالر می زیستند و دو هزار از آنها به سوی مرغاب در نزدیکی هرات کشانده شدند.»
رده های فرعی این ایل عبارتند از:

1- یلواج شامل: یاش، تیش، سقر، اردوقوجه.

2- قهرمان شامل: علم، گرجیکلی، بی بلاغی.

3- آنه بولاغی شامل: یادشی، بخارا، باقشت لوره، تیمور.

6- ساریق

این ایل نیز مانند سالرها به شجاعت مشهورند و مانند آنها جمعیتشان به سرعت کاهش یافت به طوری که در سال 1890 م/ 1310 ق به ده هزار چادر رسیده است. مسکن آنها رود مرغاب و اطراف پنجده می باشد و به استثنای جمشیدی ها (تیره ایرانی) بقیه ترکمن ها با آنها میانه خوبی نداشتند.

زن های این قوم به بافتن نوعی پارچه به نام عاقری شهرت دارند که پشم نوزاد شتر را چند روز متوالی می چوشانند و مانند ابریشم نرم و کش دار می گردد و پس از کلاف و صیقلی کردن بسیار قشنگ می شود. در سال 1272 ق/ 1855 م که سلطان میرزا حسام السلطنه به حکومت خراسان گماشته شد به تکه های اطراف مرو فشار وارد کرد و آنها مجبور شدند به سوی مرو حرکت کنند و در این ایام ساریق ها در مرو سکونت داشتند و طی چندین رشته زد و خورد با تکه ها، ساریق ها مجبور شدند از مرو به یول آتن و پنجده حرکت کنند.

تقسیمات فرعی آنان به شرح زیر است:

1- خراسانلی شامل: بدنگ، خوجالی، قزل، حسینعلی.

2- بیراج شامل: قانلی باش، قولچه،شوجان.

3- سوخته شامل: تاپیر، موماتاق، کرد، قادیر.

4- آلاشا شامل: خوجق؛ باقاجا، سوین قره، شعد، آقن سیز.

5- هرزقی شامل: یزقی، جانی بگ، قرما، جاتان، چاپاغی.

باید اضافه کرد که در کتاب تفصیل احوال تراکمه، تقسیم بندی این قوم به شرح زیر است:

1- هرزقی شامل: شوجانلی، قولچا، شیخلی، قزل، بدنگ، قانلی باش.

2- خراسانلی شامل: اوستلت، آی نش.

3- سوختی شامل: دوق دویلی، آرون.

4- بایراج شامل: جانی بیک، یرکی، گوراما، سیدوش.

7- تکه

به درستی معلوم نیست که ترکمانان تکه در چه تاریخی زاد و بوم خویش را رها کردند، اما می دانیم این ترکمانان نزدیک به پایان دوره فرمانروایی شاهان صفوی خود را به ناحیه ای رساندند که بعدها به اتک یا دامن کوه و سرزمین آخال مشهور گردید. تاریخ قطعی استقرار تکه ها در آخال پس از کشته شدن نادرشاه و احتمالا در عهد سلطنت عادلشاه زند است، حرکت قطعی تکه ها به سوی خراسان تدریجی بود به این معنی که در آغاز، در حاشیه مرزهای ایران می زیستند و هر قدر به هرج و مرج داخلی افزوده می شد به داخل مرز های ایران سرازیر می شدند. در نیمه دوم سده سیزدهم هجری، عوامل چندی سبب گردید که گروهی از تکه ها سرزمین آخال را پشت سر نهند و به حدود یک فرسنگی شمال سرخس کهنه قلعه ای بنا کرده و در آن سکنی گزینند.
برای معرفی تیره های این قوم از دو منبع استفاده می کنیم، یکی گزارش وامبری و دیگری تفصیل احوال تراکمه.

الف- گزارش وامبری: تکه ها به سه دسته تقسیم می شوند و هر کدام به چند تیره:

1- اوتمیش شامل: قلت شو، سلطان سیز، سجمز، قارا احمد.

2- بخشی سامل: پررنگ، تپاز، کرساغری، آلاجا گوز، تاشاجاق، آق صوفی، گوه، مارسی، ذاکر، قاضی لار.

3- تقتامش شامل: برق برون امان شاه، گوگچه بیک، قره، خار، قنگور، یوسف، جازی، آریق قاراجا.

وامبری اعتراف کرده است که تقسیم بندی اش نارسا است به همین سبب بهتر است به تقسیم بندی بعدی پبردازم:

ب- جمیع طایفه ترکمن به تقتامیش و اوتامیش تقسیم شده اند، شاخه تقتامیش به دو قسمت بگ و وکیل تقسیم می شوند:

1- شعبه بگ شامل:

الف- گوگجه که خود شامل خانواده ساری گوگجه و قرا گوگجه می باشد.

ب- شامل تایماس و موچک می باشد.

ج- آمان شاش، شامل کالو، سونگ، آجیرباش می باشد.

د- شار، شامل یعقوب و شار می باشد.

ه: قنگور، شامل قارا قنگور و آق قنگور است.

2- شعبه وکیل، خود به دو قسمت آق وکیل و قارا وکیل تقسیم می شوند:

الف- آق وکیل شامل: شاشین، قارا یوسف، جازی، کاندشیک، قرابورمچ و شارون.

ب- قارا وکیل شامل: آریق، قارادشا، شالیل، قارا بوکری، کاکشال.

شاخه اوتامیش تکه به دو شعبه تقسیم می شود:

1- سیچمش 2- باغشی

الف- تراکمه سیچمش شامل: اوچروق، پرنگ، قارا احمد، تپاز، وابه، میریش.

ب- باغشی شامل: وانش، شجاکیر، گوگ سلطان عزیز، برشیس.

8- گوگلان

وجه تمسیه: گوگ یعنی سبز و لان به معنی جا است و محل زندگی آنها جایی سر سبز است و بنا به روایتی که آنها دارند گویا مصریان بر روی رودخانه اترک سدی از قیر و سرب می بندند و در نتیجه گوگلان ها مجبور به استفاده از آب باتلاق ها شدند تا این که شخصی لنگ سوار بر اسب خاکستری به پیش آنها آمده، می گوید که در پشت سد آتش روشن کنند تا قیر و سرب آب شود و چون گوگلان ها، این شخص را ناجی خود می دانند نام آن شخص را بر قبیله خود نهادند که در ابتدا «گوگ لنگ گلی» بوده و سپس به صورت «گوگلان» خلاصه شده است. گوگلان در آغاز قائی نام داشته است و اطلاق نام گوگلان به این قوم بیشتر به مکان زندگی آنان که سزسبز است بستگی دارد. مختومقلی فراغی شاعر معروف ترکمن از این تیره است.

محل زندگی آنها در ایران در مسیر رودخانه های حاجیلر، قره شور و قلعه قافی دوزین می باشد. افراد ایل گوگلان به برنج کاری و پرورش کرم ابریشم و بافت پارچه های ابریشمی و همچنین باغکاری مشهورند.

برای این که این گروه نیز کاملا معرفی شود از 3 منبع، وامبری، نخبه سیفیه و تفصیل احوال تراکمه تیره های فرعی آنان را ذکر می کنیم:

الف- گزارش وامبری

گوگلان به 10 تیره فرعی تقسیم می شود که عبارتند از:

1- چاقر شامل: گوگ دیش، علامت، تورامن، خورتا، باینال، قراول، قوزه، قول قره.

2- بیگدلی شامل: پانگ، آمان حوجه، بوران، قاریشمز.

3- قائی شامل: جان قربانلی، ارکک لی، قزل آقین جیق، تکنجی، بوقاجا، قدانا، لمک قایناس، داری.

4- قره بال آقن شامل: چتور، قاپان، سیقرسیکی، پاشیج، آجی بگ.

5- قوروق شامل: گیین لیگ صوفیان، دهنه قره قسو، چکه، گوکزه قاباس سقل، اونگوت، قنگور.

6- بایندر شامل: قالای چی، قرق، یاپاقی، یاجی، قسیر، یازا گالیک، تورنگ.

7- گرکز شامل: ملالر، قوزه، آتانیاز، محرم، بوره، قیشق، بتور

8- یانقاق شامل: قورسوت، ماجیمان، قوتو، دیزاگری، ساری دیش، آقیز.

9- سنگریگ شامل: قره شور، آق شور، قوچی، خار، شیخ بیکی.

10- آی درویش شامل: اوچو، قوجامز، دالی، چیق ساری، عرب، آدشم، قانجق.

ب- گزارش نخبه سیفیه در 1325 قمری:

جماععت گوگلان مرکب از دو گروه و 12 طایفه است: 1- حلقه داغلی 2- دودرقه

اول: حلقه داغلی مرکب از: قایی، قره بلخان، ارکک لی، چیق لیق، قارنوا، بایندر، قرق.

الف- قایی مرکب از 3 طایفه و چند تیره شامل: تمک قایی، قارناس قایی، داری بوقاجه قایی، که هر کدام خان مخصوص داشتند.

ب- قره بلخان، یک خان داشته و 11 اوبه شامل: آجی بگ، پاشی، قپان، پچ، قاراخورد ایمان، قیر، کوروک، عرب، سیقر سیکی، چتر.

ج- ارکک لی، یک خان داشته و 2 طایفه شامل: آق اینجک، قادانا.

د- چیق لیق، دو طایفه شامل: قارنوا، چیق لیق.

ه- بایندر، 9 طایفه است و دو خان دارد شامل: کولی، آق یاجی، قرایاجی، چوروک، طرانک، قالای چی، کسر، کوروک، یاساق لیق.

و- قرق، بزرگترین طایفه گوگلان است و 10 طایفه شامل: گیین لیگ، قاباسقال، دهنه، چکه، گوگجه، قاراجه، قاراقوزی، صوفیان، کنگور، انکوت.

ز- قارانوا (رده فرعی این طایفه ذکر نشده بود.)

دوم: دودرقه، مرکب از 6 طایفه:

1- یانقاق شامل: قورسوت، ماجیمان، قوتو، دیزاگری.

2- سنگریک، چهار طایفه هستند شامل: آب فارق، قره سو، چشمه عرب کورلی، قره شور، قوشچی، خار (خر )، شیخ بیکی.

3- چاقر، حاکم نشین گوگلان است و به کوهسار ولایت نزدیک است. شامل: چاقر، قراول، کوسه، خورتا، باینال، ترکمه، کوش، دوش، علامت.

4- بیگدلی که جزء چاقر هستند و شامل: بیگدلی، بوران، قارشمار، پان، امان خوجه.

5- آی دروش شامل: آوچی، قوجه مز، دالی، چی باری، عرب، تگرگ.

6- آجن قانجق شامل: قانجق، یوقاری آجن، اشاقه آجن، اورتالی آجن.

ج- طوایف گوگلان از کتاب تفصیل احوال تراکمه در 1299 هجری، گوگلان بر 6 قسمت تقسیم می شوند:

1- قایی که «قاری قلا» و در «دارو» سکنی دارند و شامل: باکاوشا، ملا، دارو، تاجک، ژاپاژی، سوار، عرب، تاشاق، قارناس، آب شاک، چایدر، محمد، ارکک لی، شایشا، کیک، سورانلی، کین لیگ، توکنجی، جان قربانلی، دالی، قره بلخان، قیر، قزلجه، حاجی بای، یادشی، چتر، سقر سیکی، میرزا بای.

2- بایندر، در نزدیکی معبر پیشکمر سکنی دارند و شامل: شیطان، کوروک، قالای چی، یاق لیق.
3- قرق، در زمین های جوار توکا سکنی دارند و شامل: گوگجه، قارا قوزی، صوفیان، تمر قرجه، قره سقال، دهنه، گرکزلی.

4- آی دروش، در قره شیخ سکنی دارند و شامل: قوشچی، آدشان، قانجق، قوجه من، سورت جیک، ساریجه.

5- چغر بیگدلی، در نزدیکی کوه « نال کوش داشانا» سکنی دارند و شامل: چغر، قاراول، قول قره، کوسه، پانگ، امان قوجه، عرب، باینال، بران، قاریشمار.

6- یانقاق سقری، در نزدیکی خرابه گمبزگوس در قلعه سنجر سکنی دارند و شامل: آق شور، قره شور، دیزاگری، انقوت، قوشچی، خار، امان قوجه.

بر حسب روایت آنها، گوگلان ها از دو برادر بنام های حلقه داغلی و دوردقه بوجود آمدند، از دوردقه، تراکمه بایندر، قرق، یانقاق سقری آمدند و تراکمه قایی، آی دروش، چغربیگدلی از نسل حلقه داغلی هستند.

گروه بوغغاجا به رده های زیر تقسیم می شود:

1- اونبگی 2- حسن ملا 3- گورلوک 4- قرتال 5- مرادبایقی لار.

گروه دارای سفلی به رده های:

1- مازی قرانلار 2- قچر 3- کمک گلدی

گروه دارای علیا به:

1- چنگ غش 2- منگگر 3- قاما 4- چالدری

گروه یالیانگی به:

1- قره کوپک 2- دالی چارتا 3- باباخرنگ 4- عبدال

گروه قره اویلی (قره بلقان) به:

1- آجی بگ 2- پاشی 3- کچی قاپان 4- اولی قپان 5- قره باش 6- گورک 7- قزل اوتاغلی، عرب 8- آق توقایلی 9- چاتال 10- عرب، قیر 11- حوجه قلیچ ایشان 12- عرب قری حاجی 13- آق انچک 14- کیک 15- قزل 16- سورانلی 17- سقر سیکی 18- قودانا.

گروه قرناس به چند دسته تقسیم می شود:

1- گلدو 2- اوتوز اویلی 3- زوریات 4- گور 5- گولی 6- عبه جق 7- خانقی 8- سلطان لی 9- اراز غایلی 10- قل لار 11- قیره لی 12- دالجه.

گروه جان قربانلی بر چند قسم است:

1- دوولار
2- نوروزعلی
3- بوقغاجا
4- سرگن لی لار.

اجداد تمک یالیانگی و قرناس و جان قربانلی به قایی خان پسر اغوز خان می رسند.

9- یموت (یمود)

روایت است یموت خان کنیزی داشته به نام «قری کوسه»، از این کنیز پسری به نام اوشاق به دنیا آمده و اوشاق طایفه مشهوری شد که خیوه ماندند و دیگر از مسیر تاریخی و تقسیمات فرعی آن اطلاعی در دست نیست. بنا به روایت دیگر موسس قبیله یموت دو زن داشته یکی زن اصلی و دیگری کنیز. از زن اصلی فرزندی به نام شرف و از زن کنیزی صاحب دو پسر به نام های چونی و قجق گردید. پدر هنگام مرگ دو اسب به شرف و یک اسب به دو فرزند دیگر بطور اشتراکی بخشید اما چونی از پذیرفتن اسب مشترک خود داری کرد ولی دل شرف به حال او سوخت و او را بر پشت اسب خود سوار کردبه این ترتیب چونی و شرف در بین یموت ها همیشه با هم نام برده می شود.

یموت های امروزی که در نواحی شرقی دریای خزر ساکن هستند در چند دهه اخیر به کشاورزی روی آوردند و در ناحیه کمش تپه نیز به صید ماهی پرداختند و در ناحیه دشتی به ییلاق و قشلاق دست می زدند. این امر در رابطه با تجارت با باکو و بندرانزلی و ایلات مازندران نیز مورد بررسی قرار می گیرد.

یموت ها در ایام چنگیزخان و تیمور لنگ اراضی فعلی را که در دست دارند به دست آورده سکنی گرفتند و در قرون وسطی سواران یموت خدمت خان خیوه و بخارا را می کردند، شرح شجاعت و ضرب شمشیرشان به زودی توجه همه را جلب کرد و بعضی روسای آنها مانند «قرا یوسف» که در اردوکشی تیمور شرکت داشتند شهرت تاریخی دارند، موقعی که خاندان اتابکان حکمرانی می کردند یموت ها در منطقه شمال و شمال شرق ایران فعالیت های زیادی در ترکمن کردن منطقه داشتند. محل استقرار اولیه یموت به شرح زیر است:

1- خوجه نفس: نزدیک دریای خزر در مصب سفلای رود گرگان.

2- کمش تپه: اختصاصا توقف گاه زمستانی بود و در تابستان به واسطه تب های واگیر کمتر کسی آنجا زندگی می کرد ولی به واسطه عمق رودخانه گرگان محل مناسبی برای صید ماهی بود.

3- خلیج حسنقلی: در تابستان بسیار جمعیت دارد و خربزه های نسبتا خوبی به عمل می آید.
4- چله که ن (چهارکان): که جزیره ای است.

5- چکیشلر: هم ییلاقی است و در نزدیکی ناحیه مرتفعی به نام آق دپه واقع است.

6- اترک: در سمت چپ خلیج حسنقلی واقع است.

تقسیم بندی یموت ها طبق گزارش وامبری:

یموت ها 4 شاخه هستند:

1- آتابای شامل: صحنه، دوگونچی، تانه، کسه آرقه، قشه، تمق.

2- جعفربای بر دو شاخه یارالی و نورالی تقسیم می شود. شامل: ایری توماج، قزل، سقلی، آریق قزلی، چوکان، برقاز، اونوق توماج، حسنقلی لی، کر، پانگ، کتوک.

3- شرف- چونی: یک قسمت در نزدیک رود گرگان و دیگر در خیوه سکنی دارند.

الف: در گرگان: قره بولاق، دیاجی، یلقی جعفر.

ب: در خیوه: اوگوز، سالاق، عشاق، قجوق، مشرق، امرالی.

4- اقورجالی شامل: صمدیم، گری، ترکمه، ندین.

اطلاعات شخصی راجع به تقسیم بندی کلی یموت ها که از سال 1355 به بعد جمع آوری گردیده است. یموت ها بخ دو شاخه کلی آتابای و جعفربای تقسیم می شوند.

الف- آتابای خود به دو شاخه آق آتابای و آتابای تقسیم می شود:

1- آتابای 15 شاخه است،

شامل: صحنه، سوقی، یامپی، ساری چونی، محمد آلیق، تمک، خانلی، قاضی لی، قانقرمه، تانه، دوگونچی، کسه آرقه، عاشور، گوگ، قره داشلی.

2- آق آتابای خود به دو شاخه اوزین آق و قیسقه آق تقسیم می شوند:

الف- اوزین آق، شامل: سقوی، گوگ، حبیب لی.

ب- قیسقه آق، شامل: گز مامدلی، شیر مامدلی، نور مامدلی.

سایر رده های فرعی آتابای

1- یلقی شامل: سقّر، قیر، میرزالی، وکیل لی، آونق، چره شک، ایپری.

2- داز شامل: پقه، کرد، دورداتاغلی، چن سولی، کوزلی، قزلی، قان یقمز، نظرقلی، حنقه.

3- دوجی شامل: اودک، میاءدت، ایچمک، ابدال، حیوه لی، گری، چوب داش، پقه، گرکزلی.

4- بدراق شامل: پهلوان، اوزین، پران، بیات لی، ایرک لی، قالپاق، اروس.
5- کوچک شامل: اصلانجق، استاجق، خرطوم، کولی، قرالی.


6- ایگدر شامل: آق ارکک لی، قرا ارکک لی، بدراق، ایمر.

7- تاتار شامل: سقرلی، آق قمش لی، منگلی مامدلی، آق لمشلی، ایل آقاخانی.

8- قجق شامل: قاقا، حیوه چی، قره دپه، آقجه لی، قرق، وان قرق.

9- قان یقمز شامل: هلاکو، قزلجه، ساریجه کور، مخدوم.

10- بهلکه شامل: تورنج، اشک باش، بهلکه، سرن سی، کل لار.

توضیح: تیره های آق، آق آتابای، یولمه، قان یقمز، بدراق، کوچک، داز و ایمر، از تیره های اصلی و تیره های ایگدر، سلاق از ملحقات تیره آتابای هستند.

ب- شاخه اصلی دیگر یموت، جعفربای می باشد و این تیره منسوب به شرف پسر اصلی یموت خان هستند و به 4 شعبه تقسیم می شوند که شامل ده اونلیق هستند، یارالی5 اونلیق و نورالی 5 اونلیق.

جعفربای 4 شعبه اصلی دارد که عبارتند از:
1- یارالی
2- نورالی
3- میرالی
4- شیرالی.

1- یارالی خود به شاخه های زیر تقسیم می شود: ایری توماج، اونق توماج، یک اونلیق (10 تایی)، آرق، کل، کوسه (یک اونلیق)، بورغز، چوگان (یک اونلیق).

الف- ایری توماج خود به رده های شادزلی، ایش مامدلی، دولت بردی لی، قره سوین لی تقسیم می شود.

ب- اونق توماج به رده های ارضاقلی، قانقرمه، قوشلی، آلاق، حاجی مرادلی، چال تقسیم می شود.

2- نورالی به شاخه های زیر تقسیم می شود: کتوک پانگ (یک اونلیق)، کر (یک اونلیق)، کم، توراج، طریک، قول قوروق (یک اونلیق)، کلته، قره جه (یک اونلیق)، قره اینجک، کچه بالدر (یک اونلیق).

الف- قره اینجک خود به رده های آنه قربان لی، سیت لی، گوگجه لی تقسیم می شود.

ب- کلته شامل: چگیت لی، آغزی قیشق، آچ، موم، وزق.

در ضمن طوایف خواجه، مخدوم، شیخ، آتا، تاتار و مشرق از ملحقات جعفربای هستند. خواجه خود را از نسل حضرت علی (ع)، مخدوم خود را از نسل حضرت عمر بی الخطاب، شیخ از نسل حضرت عثمان و آتا خود را از نسل ابوبکر صدیق می داند.

هر کدام از این طوایف 9 گانه اصلی ترکمن به دو گروه کلی چاروا یعنی کوچ کنندگان و چمور یعنی ساکن در یک منطقه تقسیم می شوند.


منبع
تاریخ سیاسی و اجتماعی ترکمن ها - امین گلی

عصر صحرا...
ما را در سایت عصر صحرا دنبال می کنید

برچسب : نویسنده : عبدالمناف آق ارکاکلي asresahra بازدید : 1026 تاريخ : پنجشنبه 5 بهمن 1391 ساعت: 3 PM

لینک دوستان

نظر سنجی

نظر شما درباره ی وبلاگ عصر صحرا چیست

خبرنامه